چند ماه است که ویروس کرونا در جهان همه گیر شده و سازمان‌های مختلف در تلاش‌اند برای حفظ سلامت و جان افراد دستور العمل های بهداشتی مختلفی تدوین کنند. اما امروز، بعد از گذشت چند ماه، نیاز داریم برای زنده ماندن کسب و کارها و برندها هم دستورالعمل‌هایی تعریف کنیم.
این ویروس، همان طور که افراد از طبقه‌ها و موقعیت‌های مختلف را درگیر می‌کند،می‌تواند کسب و کارها را هم در مقیاس‌های مختلف از کوچک تا بزرگ و معروف جهانی گرفته تا دستفروشی کنار یک خیابان فرعی در شهری کوچک. ما همه با هم در پیامدهای کرونا شریکیم.
بنابراین، ناچاریم رفتارهای خود را در برندسازی و کسب و کار تغییر دهیم. همان طور که در حوزه‌ی بهداشت اگر فاصله‌ی اجتماعی را رعایت نکنیم و طبق الگوهای سلامت عمل نکنیم چه بسا متضرر شویم، کسب و کاری که فقط بر رفتارهای مدیریتی سابق خود بماند احتمال دارد درگیر ضرر و زیانی بی سابقه شود.
کسب و کارها در همه گیری کرونا ابتدا با بحران منابع انسانی و میریت آن روبرو شدند، آن هم در زمانه‌ای که منابع مالی و کسب درآمد با مشکل مواجه شده بود، در مرحله‌ی بعد نیاز داشتند در سیاست‌ها و استراتژی مارکتینگ و بازاریابی خود بازنگری کنند. در خصوص منابع انسانی شرکت‌ها با توجه به سیاست‌های خود تصمیماتی گرفتند که همه‌ی ما امیدواریم با در نظر گرفتن منافع شرایط مالی نیروهای مؤثر کاری بوده باشد اما در مورد موضوع دوم راهکاریی برای صاحبان کسب و کار وجود دارد.
گام اول این است که باید در کسب و کار خود بازنگری کنیم، درخدمت یا محصول ما در این اوضاع برخلاف دستورالعمل‌های وضع شده برای حفظ سلامت و بهداشت باشد. در این صورت، کسب و کار خود را بازتعریف کنیم.
در گام بعدی باید توان تاب آوری کسب و کارمان را بسنجیم. مکنزی که یک شرکت تحقیقاتی جهانی است می‌گوید در بهترین حالت نه ماه و در بدترین حالت هیجده ماه در اجبار هم زیستی با کرونا به سر خواهیم برد. پس باید توان کسب و کارمان را برای این مدت محاسبه کنیم؛ هزینه ها و درآمدهایمان را بسنجیم، و توان زنده ماندن برندمان را تخمین بزنیم.
گام سوم شناخت زنجیره‌ی ارزش است؛ چه کسانی برای ما کالا یا مواد اولیه تولید و تأمین می‌کنند، چه کسانی آن را تبدیل به خدمت یا محصول می‌کنند، و چه کسانی از این خدمت و محصول استفاده می‌کنند؛ یعنی تأمین کنندگان، کارمندان و مشتریانمان. وقتی این زنجیره را بشناسیم، نوبت می‌رسد به گفت و گو و پیدا کردن شیوه‌ی تعامل جدید با آنها؛ اشتراک گذاری میزان هزینه‌ها، پیش بینی آینده، و پیدا کردن راه حل مناسب برای تحمل و عبور از دوران بحران.
گام چهارم توجه به این مهم است که فقط خودمان را نبینیم. حیات ما به حیات دیگران وابسته است. هرکدام از ما عضو یک مجموعه‌ی بزرگ‌تریم و باید علاوه بر مراقبت از کسب و کار خودمان، از کسب و کار دیگران نیز مراقبت کنیم. ورشکستگی هر کسب و کار به معنی آسیب دیدن تعداد زیادی نیروی کار و، در ادامه، ضرر و زیان کسب و کار دیگری است که حلقه‌ی بعدی در زنجیره‌ی فعالیت و کار است.
فراموش نکنیم این بحران بر بعد دیگری از زندگی، علاوه بربعد مالی و سیاست‌های کسب و کار، اثر گذاشته است. تأثیر روانی کرونا بر عموم افراد جامعه-چه مصرف کنندگان، چه منابع انسانی شرکت‌ها، وچه خود صاحبان شرکت‌ها-امری نیست که به راحتی بشود از کنار آن عبور کرد. همه ما باید در کنار هم باشیم تا بتوانیم از بحران بگذریم. همان طور که کادر درمانی-چه در ایران و چه در جهان-در دوران کرونا با هم یاری و هم دلی در کنار یکدیگر تلاش کردند، اصحاب کسب و کار هم باید همت کنند و در کنار هم بمانند. همکاری ما با هم یعنی عبور آسان‌تر و هم هزینه‌تر از دوران بحران و چالش پیش آمده.